Te laat in bed, maar ik lag blijkbaar maar een goed uur later in bed als de atleet himself. Ikzelf had dan weer goed geslapen, hij niet. Verschil mag er zijn. Om 4u00 waren we zeker vertrokken en een uurtje later stonden we in Neerpelt. Het was zeer rustig op de baan en aan het provinciaal domein Dommelhof waren ze pas wakker. We waren de eerste om het startnummer af te halen en Johan Tack zette ons daarvoor op de gevoelige plaat. Hier kwamen we tot twee vaststellingen! De 226-deelnemers mochten met wetsuit zwemmen, de 113-deelnemers niet! De start van 7u00 was verschoven naar 7u15.
Een ingenieus zakkensysteem was de grootste inhoud van het startpakket. Geen bier, tombola- of andere prijzen, spijtig! Het ingenieuze zakkensysteem was wat te ingewikkeld voor twee slimme kerels op een zondagmorgen iets na 5 en we probeerden er het beste van te maken. Ons logisch redeneren leek voor ons juist, maar GLH-webbie Edwin VDB dacht er anders over. We weten nog steeds niet wie er juist was... Soit, geen probleem, Kris zou wel mogen starten.
Alles uit de auto geladen trokken we naar de wisselzone. Daar was intussen heel wat animatie ontstaan. De speakers interviewden de favorieten, Marino Vanhoenacker (den Bink) en vertelden faits-divers. KaDee had intussen collega pater Guy V (de vwozze) gespot en waren elkaar wat zenuwachtig aan het maken (denk ik, de begeleiders en anders personeel moesten achter de Herashekken blijven). Peter W werd nog ingeschakeld om Katrien uit bed te bellen. Vandaag zou Kris zijn compressiekousen wel kunnen gebruiken en net die was hij thuis vergeten! Ik geef het toe, misschien had ik dit moeten checken, maar voor mij was het ook de eerste volledige triatlon!
Er heerste intussen wel een gezellige sfeer rond de wisselzone en de startplaats. Rond 7u00 werd er verzameld rond de trap van het kanaal. Scheidsrechter Jacques Goedgebuer gaf nog enige toelichting en als zelf-volledige-afstand-finisher gaf hij nog wat tips. De toelating om te water te gaan liet wat zich op zich wachten waardoor er om 7u18 gestart kon worden.
Rune en Robbe C hadden hun papa Benny uit bed gezet en hem meegenomen naar Neerpelt. Ze hadden hem daar nodig om al fietsend KaDee in het water aan te moedigen. Rond 35 minuten was Kris aan het keerpunt. Een mooie tijd voor 1900meter als je weet dat je dan nog maar op de helft zit. Goed indelen was KaDees sterke punt in het zwemmen (en het fietsen) want op net geen 1u10 kwam hij uit het water. De compressiekousen werden intussen geleverd en ik kon ze aan Kris geven. Ik kreeg een eerste indruk en die was wel goed. Er werden enkele woorden gewisseld maar ik weet niet meer wat.
Robbe, Rune, Benny en Peter waren intussen KaDees grootste supporters en zo kon hij met een goede motivatie aan de 180 kilometerlange fietstocht beginnen. Zelf begaf ik me naar de brug over het kanaal Bocholt-Dessel of zo. Deze plaats werd door de organisatie aangeraden als vrije bevoorradingszone. Ik was daar niet alleen en zo is er toch nog wat afwisseling. Bij Kris' eerste passages draaite hij rond de 53 minuten per ronden. Net zoals daarvoor gezegd, mooi verdeeld, de drie laatste waren tegen ongeveer 55 minuten. Geen verval en dat gaf mij al wel een teken dat finishen er dik in zat. Natuurlijk moest de marathon nog gelopen worden.
Kris was al goed voorzien op zijn fiets van gellekes, bars en drank en buiten een rijstvlaaike, nen halve banaan en een bidon sportdrank was hij redelijk zelf voorzienend, mede doordat de organisatie ook een bevoorrading had voorzien. Peter W was intussen ook gestart (om 11u00) en hem moeten we gezien hebben toen hij onder de brug doorzwom. Zijn fietssnelheid lag duidelijk iets hoger (normaal natuurlijk, laat hier geen discussie over bestaan) en draaide rondjes van onder de 50 minuten (30 km/ronde). Dat ging hem goed af, dat was duidelijk. Bij Kris ging het ook goed, al gaf hij bij het ingaan van de derde ronde aan dat zijn rug wat tegensputterde. Aangezien zijn volgende doortocht dezelfde tijd gaf als de ronde ervoor, heeft hem dan weinig tegengehouden. Dave VH was mij intussen komen vervoegen en samen keken we dan naar het passerend volk en filosofeerden we over onze deelnames...
Geen platte banden voor 'mijn' atleten en zo konden we afzakken naar het loopparcours. Dit rondje was nog niet geheel duidelijk voor ons en de rondjes van 10 kilometer leken enorm groot. Onze eerste bevoorradingsopstelling was niet bijster goed en na KaDees tweede passage ben ik dan ook aan het kanaal gaan staan, ergens halverwege. Kris liet een goed looptempo zien voor deze afstand en ook Peter verbaasde zichzelf denk ik met een fitte loopstijl.
Bij KaDee zag je het tempo ronde per ronde wel iets zakken, maar hij bleef lopen en kloeg amper één ronde. Over buikkrampen. Telefonisch had ik contact met specialist ter zake Dave en blijkbaar zou wat cola moeten helpen. Vermoedelijk heeft KaDee dit wel doorgekregen want de volgende ronde liet hij daar toch niets meer over vallen. Ken J en familie werden intussen ook gespot op het loopparcours en dat zal onze atleet ook wel deugd hebben gedaan. Zo werden de aanmoedigingen wat gespreid.
Het volgen van het lopen per fiets was moeilijk omdat er veel volk op het smalle jaagpad liep. Daarom bleef ik 3,5 ronde ter plekke. Pas in Kris' laatste passage naar het keerpunt heb ik hem vergezeld per bike. Wij wisten toen dat hij zeker ging finishen maar dat het doorbijten was, zag ik wel. Laat dat doorbijten nu net het punt zijn waar wij als FATters van weten dat dat zijn sterkste punt is. Maar of hij ooit zo heeft moeten doorbijten, weet ik niet. Het was afzien, mede door de temperatuur. De laatste ronde moest hij niets meer te eten of te drinken hebben, maar fris water voor afkoeling was welkom. Aan een aanlegsteiger voor bootjes werd daar dan voor gezorgd.
Dat het niet te onderschatten is, mag duidelijk zijn uit het aantal opgaves en het looptempo dat Kris nog had. Tegen een kleine 9 à 10 km/u werd er naar de finish gelopen. Ja gelopen, terwijl anderen regelmatig wandelden, bleef KaDee lopen en bijten. Nog een laatste keer door het provinciaal domein, op naar de finish. Daar moest eerst nog een rondje in het centrum worden gemaakt. Kris V belde net op het goeie moment. Live maakte hij de finish van beer Kris mee.
Peter, Dave en ikzelf konden de slijtageslag van Kris goed opmerken. Van wandelen kon je niet meer spreken na de aankomst en Kris pakte gelijk mijn fiets om terug te keren naar de auto. Al wat het opstappen geen sinecure... :-)
Peter had nog een douche klaarstaan aan zijn camionette en als begeleider ging ik Kris' spullen aan de wisselzone ophalen. Daar merkte ik een platte voorband. Zelf had Kris er niets van gezegd en ook toen ik het vertelde wist hij van niets. Ofwel is de band leeggegaan door de overvloedige zon in de wisselzone ofwel heeft hij veel geluk gehad. Een analyse van de binnenband zal hiervoor uitsluitsel geven. De expert is reeds aangesteld.
Rond 19u00 vertrokken we huiswaarts, ik nam het het stuur van de C4 over en Kris moest al smsend zijn verhaal doen aan de vele geïnteresseerden. We stopten nog even in Hoogstraten voor een pizza (of een lasagne met frieten) en rond half tien waren we thuis.
Zelf ben ik nog wat pinten gaan drinken op Kruiswegkermis en Kris zal ongetwijfeld redelijk snel in de zetel of in bed hebben gelegen!
Bewonderenswaardige prestatie Kris! Natuurlijk ook nen dikke proficiat aan de Peter die zijn eerste halve tot een mooi einde bracht!
1 opmerking:
alleen al gaan kijken naar een volledige triathlon is vermoeiend.
En waar die cola ineens vandaan kwam, dat wordt een teerfeestverhaal.
Tonnen respect voor onze langeafstandsberen !
Een reactie posten