Bij het ontbijt toch wat tijd verloren en in één keer moest ik wel opschieten. Ik wou met de fiets naar Nottebohm, daarom. Tegen een lage hartslag naar ginder, ideale opwarming (10,5 km) en off-road (over 't kamp).
Weinig bekenden, dat wel. Ik had vooraf al op de deelnemerslijst gekeken en buiten de Voezze, PVR en DB zag ik niet echt een bekende, buiten de Bäumer-familie dan. Snel een verkenningsrondje en dan haasten naar de start. De tijd was allemaal wat krap. Met wat voorkruipwerk stond ik uiteindelijk op de 4de of 5de rij. De organisatie had wel haar best gedaan om zoveel mogelijk kilometers te maken. De rest van het parcours was vergelijkbaar met het MTB-kampioenschap van Groot Brecht 2007 (waar ik bij de -40'ers won). Aan de start was al snel duidelijk dat er een heel Vlaams deelnemersveld stond. Oost- en westvlamingen, misschien wel Limbo's, en ander volk dat ik wel eens op een triatlon had gezien.
Bij de start in één keer alles gegeven om op te schuiven. Dat ging nog redelijk, niet naar de hartslag gekeken maar gewoon gaan. Net voor mij een groepje, waarmee ik samen met een andere biker naartoe reed. De eerste ronde dan toch. Die gasten stuurden net iets beter en gingen na de bocht ook iets te hard op de trappers staan. Voorbeeldsupporter KaDee riep me nog toe om door te bijten. Nu moet je weten, dat is een eersteklas-bijter en als hij zoiets toeroept, dan bijt je nog wat harder. Maar op een gegeven moment is het dan toch op (na zoveel keren na een bocht alles uit de kast te hebben gehaald).
Even alleen blijven rondrijden, maar ik zag dat er een groepje op komst was, even wat bekomen en aanpikken. In 4de positie moest ik zeker niet te snel kop doen. Dat is goed voor één ronde, maar dan moet je opschuiven eigenlijk. Ik had al gemerkt dan mijn voorrijder na een bocht een net iets te groot gat liet, wat hij wel weer dichtreed. Geen ideale positie en opschuiven dus. In derde positie zat ik beter en toen besefte ik dat ik bij gasten van mijn niveau zat. Ik moest nog doorzetten, maar niet op 110%.
Bij de passage op een brugje glipte de eerste man nog net voor een gedubbelde, waardoor wij in één keer een serieus gat aan onze broek kregen gesmeerd. Daar mijn voorganger al verschillende malen had getracht te demareren, mocht hij nu ook het werk opknappen. Er kwam weinig schot in de zaak en het lukte niet. Toch liet hij het soms wat stilvallen, om daarna weer eens knoerhard op zijn trappers te gaan staan. Te flets zo bleek want ik kon blijven volgen. Omdat we nog met 4 zaten, de aankomst voor mij te smal en te onduidelijk was, moest ik wel voor de aanval kiezen. Dat deed ik dan ook. Vol door de bocht en gaan, platleggen, bocht goed aansnijden, terug recht op de pedalen, platleggen en eens achterom kijken. Dat moest nog wel lukken tot de finish. Ik werd nog even gehinderd door een gedubbelde, maar het deerde niet meer, ik had die gasten nog stevig achtergelaten. Ik was zelfs dicht genaderd op de gevluchte, maar niet genoeg.
Als je dan achteraf van een onbekende mederijder hoort dat je goed en sterk hebt gereden, dan ben je wel content!
Naar schatting zou ik bij de eerste 25 zijn op zo'n 100 deelnemers. Alles moet nog wel bevestigd worden, maar als je ziet dat ik voor een Karen Steurs en Chris Van Gompel eindig, dan mag je content zijn en begin je te dromen van de Crocodile Trophy :-)
Oh ja, geen last van de kilometers van gisteren, zo heb ik het graag!
Voor de statistieken (Taurine):
tijd: 58min34
HR: 174, max 185
afstand: 25,2 km
Naar ginder, verkenning en terug: 29 km (en meestal off-road dus)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten