Jan T (van de Brachtse Bikers) maakte een oproep om de TT van Kortenberg te gaan biken. Daar had ik wel zin in en vandaag stond ik dan ook op 7u15 aan zijn deur. Met het fietske naar ginder (10,6 km) en dan den otto in.
Op de autosnelweg naar Brussel begon het in één keer hard te regenen. "Och, dat zal ginder wel niet zijn", zeiden we nog tegen elkaar. Helaas pindakaas, ginder aangekomen was duidelijk dat er een bui was gepasseerd. We waren er, het was droog dus biken met die handel!
Ginder werd nog een duidelijk dat we met een andere ondergrond te maken hadden. Onze semi-slicks waren niet te beste keuze en al snel zet ik mijn Schwalbes op minder druk, voor en achter. Van Jan T mocht ik gerust doorrijden, maar het was eerder zwoegen in zijn wiel. The Old One liet het tempo niet zakken en we hadden er goed de vaart in. Op de asfalt en lichtjes omhoog moest ik gewoon passen. Tussen de akkers en in het bos kon ik wel terugkomen, maar niet gemakkelijk.
Geef The Old One nooit tweehonderd meter, want dan zie je af en ik heb het geweten. Net voor de bevoorrading had ik even moeten passen (bergop asfalt), omdat ik in de verte zag dat de bevoorrading er stond moest ik even alle zeilen bijzetten en tegen 37 km/u kreeg ik de kloof net op tijd gedicht, zodat we samen aan de bevoorrading kwamen.
Even later kwamen we aan het 'extreme' stuk. De organisatoren gaven de keuze om een steile puist en dito afdaling mee te pakken. Bikers als we zijn begonnen we vol goeie moed. Mijn achterste Racing Ralph had wel wat last van doorslippen maar éénmaal bovengekomen (al fietsend natuurlijk) even laten zien ik ook naar beneden kan.
Wat mij verbaasde was dat je velen te voet zag gaan of er helemaal niet aan begonnen, gasten waarvan je zag dat ze wel eens meer dan 3 keer per jaar in de bergen mountainbiken... Vol vertrouwen nu dus :-)
Even later trok ik op een helling even door en was ik weg en kon ik net aansluiten bij twee gasten die me net waren voorgegaan. Ze hielden er een stevig tempo op na. Omhoog moest ik telkens wat terrein prijsgeven. Door hun stuurfoutjes kon ik steeds snel terugkomen. Totdat we even in een bos moesten ploeteren. Nadien heb ik ze niet meer gezien. Intussen hadden we al meer dan 35 km en ik begon de inspanningen te voelen. Toch nog goed doorgereden (soms was het eerder zwemmen) en aan de tweede bevoorrading op Jan gewacht. Dat duurde eigenlijk nog niet zo lang.
In de laatste 7 kilometer heb ik nog even een paar mannen laten zien dat je met een MTB ook stevig kan doortrekken op de weg, wel vals plat (het leek op een B2 eindspurt). Die inspanning zal ik morgen nog wel voelen denk ik.
Leuke tocht en zeker voor herhaling vatbaar! Intussen is de bike ook gekuist dus zijn we beide weer gewassen.
Voor de statistieken (Taurine):
tijd: 2u35
HR: 151
afstand: 50,1 km
HM: 555 m
max stijging: 26%, daling: niet meetbaar
+ dan nog eens tweemaal 10 km!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten