Vandaag ook de nadelen ondervonden als de mensen het weten dat je een koerske hebt gewonnen, je moet meer op kop rijden (ze nemen geen genoegen met één beurtje, je moet er minstens 3 doen of de helft van de kilometers), tijdens het 'vrij stuk' moet je de eerste versnelling plaatsen, kei hard blijven rijden en dan de spurt nog eens op kop beginnen. Het geeft allemaal niets als ze er dan niet kunnen overkomen, maar anders is het balen. Ik heb intussen al wel door dat het een zware last is om dragen en een volgende overwinning zal pas komen na een nederlaag vermoed ik.
Och, tis allemaal relatief, opt Neerven moest ik tot het uiterste gaan om Bart VL's wiel te houden (en tweede te worden), als ik met mijn capuccinoslurpend-SuperSix-maatje ga biken, kan ie me zo zeer doen als ik in zijn wiel zit en de spurt wint hij dan ook nog van op kop, als ik met de Bikehaas ga fietsen en we spurten eens moet ik steevast het onderspit delven ook al fietst hij zo goed als nooit, ... (en dan heb ik het nog maar enkel over fietsen) We zullen maar genieten van het moment en blij zijn wat we hebben en met die Kampioenentitel ben ik alvast hartstikke blij! Er zullen er altijd zijn die beter zijn...
Voor de statistieken:
tijd: 1u48min11
HR: 127
afstand: 56 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten