Relatief goeie commentaren en van een paar jaar geleden in Dikkebus weet ik dat het daar mooi fietsen is. Met mijn bikende neef (om hem een beetje van zijn roadiecomplex af te helpen) naar ginder gebold zaterdag goed vroeg. Iets na 8 zaten we op de fiets en 20 minuten later, stond we er terug naast. Na de beklimming van de Rode berg reeds in de benen te hebben zitten, reed Thomas lek. Hij had geen binnenband bij (en ik ook niet, maar ik doe beroep op het spul dat NoTubes noemt). Ook een pomp voor een autoventiel had hij niet bij. Na wat denken, kwam het in me op dat er in mijn Lefty-tool nog patches zitten verstopt. Wij plakken en dan maar hopen op een pomp. Een lieve vrouw hield halt en wij aan het oppompen. In één keer gaat de lucht er terug uit. Patchke hield het gat niet omdat ik niet goed geplakt had waarschijnlijk. Wij de pechlijn gebeld en 20 minuten later zaten we terug op de fiets.
Die jonge mannen hebben er geen moeite mee om naar boven te rijden, zo lijkt het. Op de echte singletrackklimmetjes kon ik hem echter nog goed voorblijven. Ook in de downhill ben ik gelukkig nog beter. Met een softtail en schijfjes is dat allemaal net iets makkelijker.
Deze week had ik nog aan het vloeken geweest op de Scalpel. Op het asfalt rijdt ze voor geen meter in vergelijking met de CAAD4 of de Taurine. Het is pas als je een onverhard pad opdraait dat dit omslaat. Wat heb ik genoten van die zachte achterkant en die Lefty.
Intussen bleef de temperatuur maar stijgen zodat we al flink waren opgewarmd door de nijdige kuitenbijters. Dit begon Thomas gelukkig ook te voelen en het verschil in de asfaltklims werd in mijn richting gekeerd (gelukkig). Hij is nog maar 15 jaar en klom al gelijk de betere klimgeit. We snijden ook de Catsberg aan en spelen nog wat op haar flanken. Na een pittige granny-klim (waar de 22 toch nog eens gebruikt moest worden), komt een welgekomen bevoorrading.
We blijven door Noord-Frankrijk rijden en genieten van de mooie landschappen. Ik waan me eerder op vakantie dan in een uithoek van België. De kilometers schuiven goed en al snel bereiken we ook de 2de bevoorrading. We zullen niet ver meer zijn verwijderd van de splitsing en proberen ons tempo te onderhouden.
Enkele kilometers later is het zover, onze wegen scheiden en ik draai rechts de 75km op. Thomas verwittigt me alvast dat ik nog wat klimwerk zal hebben. Dat ziet er inderdaad zo naar uit, maar tot en met de 3de bevoorrading (welgekomen, want het warme weer vraagt veel water van het lichaam) valt het goed mee. Er wordt vooral gereden op landwegen met een glooiend karakter. De 3de bevoorrading is in het dorpje Kemmel. Er hangt hier een heel gezellige sfeer en dat heeft mogelijk te maken met de Kemmelberg.
We rijden er recht naartoe, maar buigen dan in één keer rechts af. We rijden er rond en slaan dan linksaf. Via het asfalt/kasseien was te gemakkelijk en we krijgen een offroadklim voorgeschoteld met nog enkele honderden meters kasseien. Op de top gaat het dan offroad naar beneden. Er worden nog wat lusjes gemaakt en de tocht gaat ook nog over een stukje Rode berg om terug in Reningelst terug te keren.
Thomas heeft intussen zo'n 50 minuten op me gewacht. We vonden het beide de moeite waard en rijden tevreden naar huis.
Voor de statistieken (Scalpel):
tijd: 3u46min
HR: 145
afstand: 80 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten