Samen met een ware BV had ik afgesproken. We proberen er een jaarlijkse traditie van te maken om samen de 140 km te rijden. Omdat we beiden ingeschreven waren, ligt de druk iets hoger dan anders om toch te gaan. Dat het kwakkelweer ging worden, dat konden we nog raden, maar voor hetzelfde geld, zouden we het droog houden.
De Molenberg is de eerste helling van de dag. Hier kunnen de benen worden getest. Door een inhaalmaneuver denken we vrijwel alleen de berg kunnen opdraaien. Hier hebben we het eigenlijk al aan onze rekker, op deze kleine helling is toch niet zo heel veel plaats en het is glad. Als je de link van de Molenberg volgt, krijg je een droge Molenberg, maar dat was vandaag dus zeker niet het geval. Door mijn mountainbike-ervaring lukt het me blijkbaar beter dan BV om zulke hellingen als fietsend te nemen. Vlak voor me valt er iemand, maar ik kan nog uitwijken en mijn beklimming verderzetten.
De andere kasseistroken en beklimmingen op asfalt, slaagt BV er steeds in om me voor te zijn, maar op de Oude Kwaremont, de Paterberg, de Koppenberg en de Muur zijn voor mij. De Bosberg is de enige die eigenlijk aan dat lijstje zou moeten worden toegevoegd, maar kort na de tweede bevoorrading heb ik iets voor... Ik voel dat ik in mijn linkerpedaal wat losser zit, bij een korte check blijkt dat mijn schoenplaatje er nog slechts met de helft van de vijsjes aanhangt. Geen materiaal bij dan maar verder en hopen dat die twee houden (natuurlijk niet)... Ik probeer alles wat op te vangen dat minder te bewegen, minder te trekken aan het pedaal enz. Op de Muur moet ik even voet aan de grond zetten omdat ik niet ten volle kan gaan door die pedalen, ik wil terug inklikken maar op die moment valt het hele schoenplaatje tegen de vlakte. Gedaan met klikken en gaan met raggen. Ik rijd de Kapelmuur op 1,4 been. De Bosberg moet nog komen en aan die puist heb ik sinds lange tijd een hekel. Nu moet ik hem nog op met 1,4 been. Bij het begin denk ik al te moeten afstappen, maar het gaat toch wel, ik kan met mijn rechter trappen en mijn linker zorgt ervoor dat ik geen dood punt heb. Ik kom toch al fietsend boven en dat vond ik hartstikke fijn.
Er wordt nog een beetje gejaagd, maar dat is niet evident met dat ontbrekende schoenplaatje. We maken er het beste van en komen voldaan aan in Ninove. We zijn niet onderkoeld geraakt en geen klop van den hamer gehad.
Aangekomen aan de auto lees ik dan het berichtje op mijn gsm: " 't zijn beiren die nou over de kasseien rijden! chapeau ... go FAT go!" Daar doe je het uiteindelijk voor, voor het respect dat je krijgt van de thuisblijvers!!!
Voor de statistieken:
tijd: 5u32min37
HM (hoogtemeters): 1515
afstand: 139,5 km
max km/u: 63
Geen opmerkingen:
Een reactie posten